Alltaf gaman að róta í gömlum dagblöðum og grafa upp löngu gleymdar heimildir um fótbolta sem spilaður var fyrir hreint ansi mörgum áratugum.
Þann 1. ágúst árið 1975 léku Valur og Selfoss, í 16 liða úrslitum Bikarkeppnar KSÍ á Laugardalsvellinum, þar sem Hermann Gunnarsson fór á kostum í liði Valsmanna en Selfoss var á þessum tíma miðlungslið í 2. deild. Í umfjöllun Vísis um leikinn mátti sjá þessa risa fyrirsögn!
Og fréttin sjálf hljómaði þannig; "Ég er búinn að bíða eftir þessu lengi," sagði Hermann Gunnarsson, eftir að hann hafði skorað fimm mörk í leik Vals og Selfoss í 16 liða úrslitum Bikarkeppni KSÍ í gærkvöldi. Leikurinn var að mestu einstefna að marki Selfyssinga og áður en lauk voru Valsmenn búnir að skora 8 mörk.
"Fyrir leikinn var Hermanni bannað að skjóta á markið, því að honum hefur gengið svo illa að skora með fótunum í sumar. Nú átti hann bara að skalla," sagði Joe Gilroy þjálfari Vals. "Þetta gekk betur en við bjuggumst við og nú verður Hermann ekkert kallaður annað en "Super Mac Hermann" héðan í frá."
Selfyssingum tókst lengi vel að verjast í leiknum í gærkvöldi og það var ekki fyrr en á 30. mínútu að Atli Eðvaldsson braut múrinn og skoraði 1:0 fyrir Val.
Þá hófst Hermanns "þáttur" Gunnarssonar og á næstu 20 mínútum skoraði hann 5 mörk, öll með "skalla", sem ekki hefur verið hans sérgrein til þessa. Naut Hermann góðrar aðstoðar samherja sinna sem hvað eftir annað drógu vörn Selfyssinga sundur og komu síðan með góðar fyrirgjafir fyrir markið - þar sem Hermann var eins og kóngur í ríki sínu.
Eftir þessar hamfarir Hermanns, sem átti alla möguleika á að skora fleiri mörk, brotnaði lið Selfyssinga. Það var því aðeins spurning hve mörg mörkin yrðu, en Valsmenn tóku lífinu með ró og létu sér nægja að skora tvö mörk í viðbót, svona rétt til að sýna hver hefði valdið. Fyrst Alexander Jóhannesson og svo Guðmundur Þorbjörnsson.
Hörður Hilmarsson átti stórleik með Valsliðinu ásamt Hermanni Gunnarssyni, en auk þeirra léku ungu mennirnir: Atli Eðvaldsson, Albert Guðmundsson og Guðmundur Þorbjörnsson vel að vanda. Var Guðmundur vörn Selfyssinga oft erfiður í leiknum og voru þær ekki ófáar fyrirgjafirnar, sem komu frá honum.
Lið Selfyssinga náði aldrei að sýna neitt afgerandi í leiknum, enda völlurinn blautur og mjög erfiður, og þeir ekki vanir að leika við þannig aðstæður.
Gaman að lesa þessa gömlu grein (nema náttúrulega "ekki ófáar fyrirgjafirnar"!) en það var nú samt helst myndin sem fylgdi fréttinni sem greip helst athyglina.
Á henni má sjá Hemma Gunn umkringdan sunnlenskum varnarmönnum kirfilega merktum Glerverksmiðjunni Samverk á Hellu.
Sjálfur er ég auðvitað fæddur og uppalinn á Hellu og gömlu Selfoss búningarnir með Samverks auglýsingunum vöktu því upp minningar um löngu gleymda tíma. Þetta var reyndar svolítið áður en ég sjálfur byrjaði að sparka.
Hjá okkur félögunum voru hins vegar einhvern tímann dregnir fram eldgamlar og níðþröngar treyjur, með Samverks auglýsingum, frá Ungmannafélaginu Heklu til að spila í (þetta var í kringum 1994) og fyrir vikið máttum við flestir bíta í það súra epli að líta út eins og skærgulir Michelin kallar á vellinum! Þetta búningahallæri kostaði okkur líka óskiljanlegan kláða en það stafaði líklega af torkennilegu nælonefninu sem treyjurnar voru saumaðar úr. Næsta mál á dagskrá hlýtur að snúa að því að koma eintaki af þessu búningasetti á byggðarsafnið að Skógum!
Selfyssingum tókst lengi vel að verjast í leiknum í gærkvöldi og það var ekki fyrr en á 30. mínútu að Atli Eðvaldsson braut múrinn og skoraði 1:0 fyrir Val.
Þá hófst Hermanns "þáttur" Gunnarssonar og á næstu 20 mínútum skoraði hann 5 mörk, öll með "skalla", sem ekki hefur verið hans sérgrein til þessa. Naut Hermann góðrar aðstoðar samherja sinna sem hvað eftir annað drógu vörn Selfyssinga sundur og komu síðan með góðar fyrirgjafir fyrir markið - þar sem Hermann var eins og kóngur í ríki sínu.
Eftir þessar hamfarir Hermanns, sem átti alla möguleika á að skora fleiri mörk, brotnaði lið Selfyssinga. Það var því aðeins spurning hve mörg mörkin yrðu, en Valsmenn tóku lífinu með ró og létu sér nægja að skora tvö mörk í viðbót, svona rétt til að sýna hver hefði valdið. Fyrst Alexander Jóhannesson og svo Guðmundur Þorbjörnsson.
Hörður Hilmarsson átti stórleik með Valsliðinu ásamt Hermanni Gunnarssyni, en auk þeirra léku ungu mennirnir: Atli Eðvaldsson, Albert Guðmundsson og Guðmundur Þorbjörnsson vel að vanda. Var Guðmundur vörn Selfyssinga oft erfiður í leiknum og voru þær ekki ófáar fyrirgjafirnar, sem komu frá honum.
Lið Selfyssinga náði aldrei að sýna neitt afgerandi í leiknum, enda völlurinn blautur og mjög erfiður, og þeir ekki vanir að leika við þannig aðstæður.
Gaman að lesa þessa gömlu grein (nema náttúrulega "ekki ófáar fyrirgjafirnar"!) en það var nú samt helst myndin sem fylgdi fréttinni sem greip helst athyglina.
Á henni má sjá Hemma Gunn umkringdan sunnlenskum varnarmönnum kirfilega merktum Glerverksmiðjunni Samverk á Hellu.
Sjálfur er ég auðvitað fæddur og uppalinn á Hellu og gömlu Selfoss búningarnir með Samverks auglýsingunum vöktu því upp minningar um löngu gleymda tíma. Þetta var reyndar svolítið áður en ég sjálfur byrjaði að sparka.
Hjá okkur félögunum voru hins vegar einhvern tímann dregnir fram eldgamlar og níðþröngar treyjur, með Samverks auglýsingum, frá Ungmannafélaginu Heklu til að spila í (þetta var í kringum 1994) og fyrir vikið máttum við flestir bíta í það súra epli að líta út eins og skærgulir Michelin kallar á vellinum! Þetta búningahallæri kostaði okkur líka óskiljanlegan kláða en það stafaði líklega af torkennilegu nælonefninu sem treyjurnar voru saumaðar úr. Næsta mál á dagskrá hlýtur að snúa að því að koma eintaki af þessu búningasetti á byggðarsafnið að Skógum!
No comments:
Post a Comment